41 lat temu w Warszawie uruchomiono podziemne Radio Solidarność

 

​

 

12 kwietnia 1982 roku, w drugi dzień Świąt Wielkanocnych, o godz. 21.00 została nadana pierwsza audycja. Poprzedziło ją rozrzucenie ulotek, informujących o czasie i paśmie nadawania.

 

Podziemna rozgłośnia, działająca do 1989 roku, była fenomenem w całym ówczesnym bloku sowieckim. Twórcami Radia Solidarność w Warszawie byli Zofia i Zbigniew Romaszewscy. To oni przygotowali pierwszą audycję, we współpracy z Januszem Klekowskim i Markiem Rasińskim. Została nadana na falach UKF, z dachu budynku przy ulicy Grójeckiej. Trwała osiem i pół minuty. Program zaczynał się od pierwszych taktów popularnej piosenki „Siekiera, motyka”, śpiewanej przez warszawiaków w czasie okupacji niemieckiej. Sygnałem, że stacja jest słyszana, było miganie świateł w mieszkaniach, o które zaapelowano do słuchaczy.

 

Po uruchomieniu warszawskiej rozgłośni Radio Solidarność rozpoczęło nadawanie w kilkudziesięciu innych miastach, w tym we Wrocławiu, Poznaniu, Toruniu, Gdańsku, Zakopanem, Puławach i Świdniku.

 

Rozgłośnia podnosiła polskiego ducha, gasnącego po kilku miesiącach stanu wojennego. – Nikt nie przypuszczał, że polskie podziemie może mieć swój głos – wspominała po latach Zofia Romaszewska.

 

Do walki z Radiem Solidarność władze komunistyczne skierowały jednostki MSW oraz wojsko. W lutym 1983 roku Zbigniew Romaszewski został skazany na 4,5 roku więzienia, a jego żona Zofia – na 3 lata. Pozostałym oskarżonym wymierzono kary od 7 miesięcy do 2,5 roku pozbawienia wolności. Był to jeden z najgłośniejszych procesów politycznych stanu wojennego i całych lat 80.

 

Ostatnią audycję warszawskiego Radia Solidarność nadano 22 czerwca 1989 roku.